مواد خوراکی که با این ترتیب بدست می آید به اسامی مختلف؛غذا-دارو-سم،نامیده شده است و اکنون بایدبه بینیم بین این سه دسته چه اختلافی وجود دارد.
تمام مواد خوراکی از عسل تا حنظل،چون خورده میشوند و در معده هضم میگردند ، جذب بدن می شوند و سوخت بدن را تأمین می نمایند ،بنا بر این همه خوراکی ها خاصیت غذایی دارند و چون به مقدار معین زیاد خورده شوند زیان آور شده ،مسمومسیت ایجاد می کند .پس تمام خوراکی ها ،هم دوا و هم سم می باشند و اگر فرقی هست در مقدار خوراک انهاست نه در ماهیت آنها. استرکنین یک سم قوی است ،ولی در دارو خانه به عنوان دارو به اشکال مختلف فروخته می شود مقدار کم استرکنین اعصاب را تقویت می کند ریشه وعده زیادی از امراض را معالجه می نماید و به صورت حب ،شربت و اآمپول وصور دیگر استعمال می گردد ،این داروی مفید مقدار خوراک معینی دارد بچه یک مقدار کمتر وآدمم بالغ کمی بیشتر آنرا می خورند و مسموم نمیشود ولی همینکه از مقدار معین تجاوز کرد اثر مفیدش بدل به تأثیر سوء میگردد و شخص را مسموم میسازد و چنانچه فورا معالجه نشود،اورا می کشد.
سایر سمها هم مقدار معینی دارند یعنی کسی می خواهد خودش را بکشد باید حد معیین بخورد اگر مقداری زیادتر خورده شود بلافاصله استفراغ دست داده و سم خارج میگردد .برگ (بلادن)برای ما سم است ولی همین سم را خرگوش مانند یک غذای عادی و مفید میخورد و زیانی نمیبرد.
چوب در بدن ما جذب نمیشود، پنبه برای ما خوراکی نیست و چنانچه بخوریم در نتبجه یک دل درد سخت خواهیم مرد ، ولی همین مواد را موریانه و بعضی از حشرات و ...