قال الصادق علیه السلام：لا یکلم الرجل مجذو ماالاأن تکون فیهاما قدرر مح. امام جعفر صادق فرمودند：کسی با مبتلای به جذام تکلم نکند مگر اینکه به مقدار طول یک نی با او فاصله داشته باشد. جذام دوگونه است：جلدی-عصبی؛جلدی در مخاط بینی و دهان و حنجره پیدا میشود،زبان و لوزه ها را بزرگ می نماید،پوست بدن و صورت راجمع می نماید وگاهی در غضروف بینی می افتاده،انرا می خوردواز بین می برد. جذام عصبی در پی دست وپا افتاده انرا بی حس می کند بطوریکه آسیب ببیند و درد راه نفهمد.بسوزد وملتفت نشود،گاهی در عضلات افتاده ابتدا ایجاد درد می کند بعدا حس درد از بینن می برد. مثلا در پلک چشم افتاده آنرا کوتاه می کند و چشم درست بسته نمی شود.جذام وقتی در بینی افتاد،ابتدا ایجاد زکام می کند و لذا در جلد چهارم بحار الانوار از رسول الله(ص)نقل شده که فرمودند：ما من انسان الاوفی رأس فی عرق من-الجذام فی بعث الله ثمه علیه زکام فی ذبیه. یعنی در سر هرکسی رگی از جذام پیدا می شود خداوند زکام را بر بیمار مسلط می کند تا جذام را آب کند.باری جذام بیماری خطر ناکی است که امام صادق(ع)می فرماید：به آنهاا کمتر نظر کنید و نزد ایشان نروید و چون بر ایشان به گذرید تند رد شوید. در طب جدید، باکتریولوژی(میکروب شناسی)ثابت کرده اند که میکروب جذام به مسافت یک متر و نیم که از مجذوم فاصله داشته باشد، در هوا ضعیف و کم است ودرباره بیماران سل نیز همینطور معتقدند. یک دانشمد فرانسوی میگوید：بر خلاف انچه پاستور تصور می کند میکروب کوچکترین موجودات زنده نیست بلکه خود میکروب از موجودات زره بینی دیگری ترکیب شده اند به نام میوروزیما،این ذرات در موقعیکه سلول های تن ،درست کارمیکنند صدمه به بدن نمیرسانند بلکه با سلولهای دیگر همکاری میکنند ولی همینکه اختلالی در مزاج پیداشد ،موقع را غنیمت شرده دسته بدسته با نقلاب می پردازند.
بخشی از کتاب طب الکبیر